تألیف: سبا مقدم
یک رابطهٔ زوجیِ موفق در شرایط نرمال زندگی، نقش تنظیم هیجانی، مدیریت احساسات و فراهم کردن حمایت و همدلی برای اعضای خود را بر دوش دارد.
🟠در شرایط غیرنرمال مثل این روزهای قرنطینه، احتمال بیماری مهلک، بحران‌های سیاسی-اقتصادی و گرانی، ابهام، بمباران اطلاعاتی و اخبار منفی که ظرفیت پردازشگر روان افراد را مورد هجوم و حملات بی‌وقفه قرار می‌دهد، ظرف روانی هر كس، حتی گنجایش و امکان هضم احساسات خودش را هم ندارد چه رسد به دو نفر یا بیشتر.
تمام جروبحث‌های عادی، بی نظمی‌ها و بهانه گیری‌هايي که پیشتر قابل تحمل بودند، به‌قولی آخرين قطره در ظرفی پر از آب می‌شوند.
🟠قبل از دوران قرنطینه، امکان فاصلهٔ فیزیکی افراد خانواده، یکی از عواملی بود که به‌سادگی به خالی شدن ظرف پُر کمک می‌کرد در واقع فضایی روانی ایجاد می‌کرد تا افراد فرصت داشته باشند ضمن صرف زمان تنهایی مورد نیاز خود، بتوانند سر ظرف روانیِ خود را خالی نگه دارند.
🟠شاید آنچه زوج‌ها این روزها نياز دارند پاسخ به این سوال باشد که چه چیزی به ایشان کمک خواهد کرد تا بتوانند عواطف و احساسات شدید و افکار پریشان‌کنندهٔ خود را مهار و آرام کنند. اتفاقی که شاید پیشتر به کمک شریک زندگی‌شان (کسی که او نیز اکنون در این زمینه نیاز به کمک دارد) رخ می‌داد، حال در این زمان به‌خصوص نیازمند افراد یا ابزارهای دیگری است.
🟠یکی از در دسترس‌ترین راه‌ها گفت‌وگوی اعضای خانواده با یکدیگر است. دعوت به کلمه کردن احساسات، جلوِ رفتارهای مخربی همچون پرخاشگری و دعوا و رفتارهای خود-آسیب‌رسانی مثل پرخوری، پرخوابی و پناه بردن به مواد و الکل و… را تا حدود زیادی می‌گیرد و به افزایش همدلی و صبوری در افراد خانواده منجر می‌شود.
🟠ولی در هرحال بهترین راه این است که افراد از خلاقیت خود استفاده کنند و بفهمند چه چیزی به آن‌ها در یافتن تسلط نسبی بر زندگی در چنین شرایطی کمک می‌کند؛ هر آن چیزی که بتواند هوای تازه وارد این اتمسفر کند…