این روزها تقریبا اغلب ما به عنوان والد یا معلم به نوعی درگیر شروع سال تحصیلی هستیم. همیشه هر شروعی برای ما پر از امید و ترس است اما تفاوت شروع امسال، شاید حداقل برای گروهی از ما، این باشد که اگر سالهای پیش با کفه ی سنگین تر امید به سمت این آغاز می رفتیم احتمالا امسال کفه ی ترسها و اضطراب هایمان سنگینی بیشتری دارد.

منشا گروهی از این نگرانی ها رو می دانیم. برای مثال نگران سلامتی خودمان، فرزندان یا دانش آموزانمان هستیم اما ممکن است گاهی هم مضطرب باشیم و حتی علت این اضطراب را نفهمیم. فقط احساس کنیم با وزیدن باد خنک پاییزی و نزدیک شدن به مهر ماه مضطرب می شویم.

طبق یک قاعده ی کلی ما عموما وقتی منشا یک نگرانی را ندانیم، شدت آن بیشتر باعث رنج ما میشود. پس بیایید فکر کنیم که آیا به عنوان معلم از تغییرات حاصله در آموزش میترسیم؟ می ترسیم نتوانیم از پس کاری که بعد از سالها بر آن مسلط شده بودیم، خوب بر نیاییم و تجربه و تبحر چند ساله ی ما به باد برود؟ یا شاید تازه سالهای اول کارماست و با این همه تغییرات خیلی گیج شدیم که دقیقا از ما چه انتظاری دارند. آیا به عنوان والد میترسیم اگر کودکمان را به مدرسه بفرستیم سلامتیش به خطر بیافتد و اگر نفرستیم عقب بماند و در هر دو صورت ما مسیول عواقب آن هستیم؟ شاید هم این اضطراب به خاطر این است که با توجه به فشارهای ممتد سالهای اخیر ظرف روانی ما پر شده است. در این مورد هم خوب است کمی مکث کنیم و از خودمان بپرسیم جدیدا زود عصبانی میشویم؟ کلافه ایم یا با شنیدن کوچکترین و بی اهمیت ترین صحبت ها اشک از گونه های ما سرازیر می شود یا دایما بغض داریم؟ نمی توانیم تمرکز کنیم و دایما پرش فکری داریم؟ بیخواب یا پرخواب شدیم؟ کم خوراک یا پر خور شدیم؟ اگر جواب اغلب این سوال ها بله است، احتمالا ظرف روانی ما به حق و زیر فشارهای ممتد پر شده است و باید خیلی مراقب خودمان، فرزندان و دانش آموزانمان باشیم. اما چطور؟

به عنوان والد یا معلم بدانید که در حال تحمل فشار بسیار زیادی هستید. به خودتان زمان بدهید. اگر می توانید با کسی راجع به فشارها و دغدغه هایتان صحبت کنید. البته کسی که خود او حال شما را بدتر نکند!

انتظاراتتان از خودتان، دانش آموزان و فرزدانتان را کاهش دهید. نتایج پژوهش های انجام شده راجع به آموزش آنلاین فعلا ضد و نقیض هستند. به نظر می آید در برخی از این پژوهش ها نتیجه این بوده است که به صورت میانگین بازدهی دانش آموزان در آموزش آنلاین کمتر خواهد بود اما در برخی دیگر برعکس بوده است. اما یک عامل مهم، دسترسی به ابزارهای مورد نیاز مناسب بوده است که در این صورت بچه ها می توانستند با سرعت خود یاد بگیرند و اتفاقا مطالب بیشتری را در زمان کمتری بیاموزند. برای بچه های کوچکتر نکته ی مهم در آموزش آنلاین، ساختار دادن است؛ قرار دادن مکان و زمانی ثابت برای یادگیری. بچه های کوچکتر راحتتر دچار حواس پرتی می شوند و این وظیفه ی بزرگترهاست تا از همین آغاز این عوامل بر هم زننده ی توجه و تمرکز آن ها را به حداقل برسانند.

می توانید در کلاسهایتان یا در خانه با بچه ها و دانش آموزان راجع به فشارهای این دوران صحبت کنید. این کار می تواند به ایجاد صمیمیت بیشتر و کاهش فشارهای روانی کمک کند.

به یاد داشته باشید به هرحال سیستم آموزش فعلی پاسخگوی نیازهای بچه ها در دنیای پیش روی آنان نیست و باید تغییر کند. خیلی ها بر این باورند که شاید این تغییرات اجباری، به فرایند تغییر دروس از حالت سنتی به حالتی با بازدهی بیشتر سرعت بخشد اما تغییر همیشه مقاومت برانگیز و ترسناک است به ویژه وقتی زیر سایه ی بیماری این چنینی به ما تحمیل شود و باعث شود هیچ کنترلی بر شرایط نداشته باشیم. در شرایطی که کنترل کمی بر اوضاع دارید تمرکزتان رو بر اموری بگذارید که می توانید آن ها را کنترل کنید. برای مثال بر برنامه ریزی طرح درس متفاوتی که همیشه دوست داشتید آن را اجرا کنید اما در مدرسه قابل اجرا نبود ولی شاید در شرایط فعلی بتواند جالب و مفید واقع شود.

از اینترنت کمک بگیرید و تجارب معلمین و والدین در کشورهای مختلف را بررسی کنید. اگرچه شرایط کشورها در رویارویی با کورونا هم خیلی متفاوت است اما گاهی می توانید ببینید که بعضی تجارب هم چقدر مشترک است و شاید بتوانید از روش های خلاقانه ای که دیگران برای آموزش، یادگیری و مدیریت بچه ها در این دوران سخت پیدا کردند کمک بگیرید.

اگر کمکی از ما بر می آمد ما به ما اطلاع بدهید، برای ما حرف بزنید یا سوال، دغدغه ها و نظراتتان را مطرح کنید.

منابع:

https://mobile.edweek.org/c.jsp؟cid=25919971&bcid=25919971&rssid=25919961&item=http%3A%2F%2Fapi.edweek.org%2Fv1%2Few%2F%3Fuuid%3DFA70B0CC-6ABB-11EA-AFED-8AF258D98AAA

https://www.weforum.org/agenda/2020/04/coronavirus-education-global-covid19-online-digital-learning/