در باب روانکاو شدن

ترجمه و تلخیص: شهرزاد‌هاشمی

احتمالا همه ی ما روزی-اگر نه هر روز- با این سوال رو به رو بودیم که چطور روانکاو بشویم؟ یا چه مدل روانکاوی خواهیم شد؟ یا چطور هویت حرفه ای خود را در میان انواع صداهای نظری، درمانگران یا اساتید ناظرمان (1) پیدا کنیم؟

در پاسخ به این سوالات گابارد و آگدن (2) در سال 2009 مقاله ای را با عنوان “در باب روانکاو شدن (3) ” به رشته تحریر درآوردند که در شماره ی نودم مجله بین المللی روانکاوی (4) به چاپ رسید.

این مقاله به زیبایی با آغاز از بستری نظری به جوانبی از رشد روانی می‌پردازد که از نظر نویسندگان-که هر دو از برجسته ترین روانکاوان حال حاضر هستند- اجزایی ضروری در مسیر روانکاو شدن هستند.

در این بخش از مقاله، تاکید نویسندگان بر فرایند رویاسازی (5) و حفظ کردن (6) است؛

رویاسازی به معنای پیشرفته ترین و فراگیرترین نوع تفکر است که در آن فرد بدون آن که دسترسی به منطق تفکر ثانویه را از دست بدهد قادر به عبور از مرزهای آن است. آن‌ها بر این باور هستند که تفکر و رویاسازی درباره ی هر تجربه ابزار اساسی برای یادگیری از آن تجربه است. این دو فرایند بایست هم در یک فضای بین ذهنیتی و هم در خلوت برای بیمار روانکاو اتفاق بیافتد.

این دو پس از معرفی و پرداختن به رویاسازی به بررسی اهمیت جزء دیگری با عنوان حفظ کردنِ محتوای خام (7)، می‌پردازند و به ما یادآور می‌شوند که محفظه (8)، شی نیست بلکه فرایند کار روانشناختی با افکار مداخله گر است.

نویسندگان مقاله در ادامه به بررسی تجاربی می‌پردازند که در راه دستیابی به هویت تحلیلی آنها از اهمیت بسزایی برخوردار بوده است:
1. تحول صدای خویشتن.
2. ارائه ی محتوای بالینی به یک مشاور.
3. کار تحلیلی هر فرد به عنوان ابزار اصلی برای تحلیل خود روانکاو.
4. اکتشاف/خلق افکار یا آنکه هستیم در تجربه ی نوشتن.
5. جرات بداهه پردازی.
6. توجه به جوانبی از خویش که گویی اعتراضی به مدل روانکاو بودنمان در تمام مدت گذشته هستند.
7. توجه به چگونگی بلوغ/پیر شدن.
8. دشواری‌های موجود در راه روانکاو شدن.

نویسندگان در پایان مقاله با ارجاع به بیون (9) (1987) تاکید می‌کنند که قسمتی از روانکاو شدن رفتن به سویی است که نه توسط نظریه محدود شده است و نه به صرف همانندسازی با دیگران؛ “روانکاوی که می‌شوید شما هستید و تنها شما”.

روانکاو شدن مستلزم خلق هویتی بسیار شخصی است که شبیه به هویت هیچ روانکاو دیگری نیست. در آخر باید به این نکته اشاره کرد که تمام نکات مطرح شده در مقاله ایده آل‌هایی هستند که سعی داریم در جهت آنها رشد کنیم و همیشه دربردارنده ی کشمکش‌های خودآگاه و ناخودآگاه هستند.

اما انتظار ما از خود، در هر جلسه تلاش برای فایق آمدن بر تعارض‌های خودآگاه و ناخودآگاه در این مسیر است. نویسندگان مقاله معتقدند بهترین روانکاوی زمانی اتفاق می‌افتد که تعادل روانکاو بر هم خورده و به همین دلیل وادار به تامل در تجربه اش شده است.

📎(1). supervisor
📎(2). Gabbard & Ogden
📎(3). On becoming a psychoanalyst
📎(4). International Journal of Psychoanalysis
📎(5). dreaming
📎(6). containing
📎(7). Containing-contained
با توجه به عدم وجود معادل‌های ثابت برای این واژه‌ها در زبان فارسی، معادل‌های حاضر بر اساس بافت نظریه انتخاب شدند
📎(8). container
📎(9). Bion