ترجمه و تلخیص:وجیهه قبادی
مقالهٔ حاضر به بازنگری مفهم کنش درمانبخش می‌پردازد . دغدغهٔ نویسندگان این مقاله بررسی اهداف و تکنیک‌های درمان است بدون آن که بر گرایش خاصی تأکید داشته باشند . آن‌ها معتقد هستند تعبیر همچنان مهمترین ابزار درمانی در حوزهٔ روانکاوی است. هدف تعبیر، ایجاد بینش در بیمار است. در درمان‌های روابط ابژه تعبیر به رابطهٔ درمانی میان درمانگر و بیمار و انتقال جاری در فضا تعلق می‌گیرد.
صرفنظر از تکنیک، درمان متمرکز است بر مواجهه بیمار با الگوهای رفتاری و رابطه ای نابهنجار، مواجهه با باورهای ناکارآمد و یا کمک به تصمیم گیری بیمار در شرایط بحرانی.
در مسیر درمان بیمار در معرض محرک‌های دردناک و سخت قرار می‌گیرد؛ در واقع بیمار و درمانگر راه گریزی برای اجتناب از تجربهٔ دریافت‌های سخت گذشته ندارند. از این رو در این شرایط زنجیره ای از خاطرات سخت گذشته در فرایند انتقال به شکلی دیگر تجربه خواهد شد.
کیلینگمو (1) معتقد است بیمارانی که ترومای شدید تجربه کرده اند نیاز به تکنیک‌های تسهیل گر دارند تا یک صدای مثبت را درونی کنند.
لووالد (2) (1960)، یکی از خبره ترین نظریه پردازان در این حوزه، معتقد است فرایند تغییر تنها از مسیر تکنیک اتفاق نمی‌افتد. او بر نیاز به درک ابژه ای جدید در رابطه درمانی تاکید ویژه ای دارد.
استریچی (3) نیز بر این باور است که ابژهٔ جدید توسط روانکاو در سوپرایگوی بیمار درونی شده تا سوپرایگو از حالتی خشن و مزاحم به ابزاری اکتشافی تغییر جهت دهد.
در واقع در حوزهٔ مجادلات اخیر در روانکاوی سه جریان درحال وقوع است: رنگ باختن تعبیر در مقابل تمرکز بر رابطه درمانی، تغییر جهت از بازسازی گذشته به تمرکز بر اینجا و اکنون و اهمیت تبادل و گفتگو در فضای درمانی.
روانکاوی در صدد آن است که از دو طریق به بیماران کمک کند: تغییر شبکه‌های تداعی معانی و تغییر الگوهای خودآگاه عواطف.
درمان به فرد کمک خواهد کرد تا فعالیت اتصال میان تداعی‌های بیمارگونه رنگ ببازند، تغییراتی ساختاری در فانتزی‌های تکراری رخ دهد و پیوندهای کاربردی با گذشته فرد تقویت گردند.
با همهٔ آنچه ذکر شد :
هیچ مسیر یگانه ای به منظور تغییر درمانی وجود ندارد. قواعد و تکنیک‌ها تنها برای بعضی افراد کاربرد دارد .تنوع در اهداف درمانی باید واضح باشد .ممکن است اهداف و اتفاقات در فرایند درمان با یکدیگر در تداخل باشند. می‌دانیم کدام تکنیک بهتر از بقیه عمل می‌کند؛ آن چه بر سر آن توافق داریم تلاش برای برقراری امنیت اتاق درمان برای بیمار و پایبندی به اصول اساسی است.
(1) Killingmo
(2) Leowald
(3) Strachey
Reference: Gabbard, G. O., & Westen, D. (2003). Rethinking therapeutic action. Revista de Psiquiatria do Rio Grande do Sul, 25(2), 257-273
