تأملی بر کنش درمانبخش

ترجمه و تلخیص:وجیهه قبادی

 

مقالهٔ حاضر به بازنگری مفهم کنش درمانبخش می پردازد . دغدغهٔ نویسندگان این مقاله بررسی اهداف و تکنیک های درمان است بدون آن که بر گرایش خاصی تأکید داشته باشند . آن ها معتقد هستند تعبیر همچنان مهمترین ابزار درمانی در حوزهٔ روانکاوی است. هدف تعبیر، ایجاد بینش در بیمار است. در درمان های روابط ابژه تعبیر به رابطهٔ درمانی میان درمانگر و بیمار و انتقال جاری در فضا تعلق می گیرد.

صرفنظر از تکنیک، درمان متمرکز است بر مواجهه بیمار با الگوهای رفتاری و رابطه ای نابهنجار، مواجهه با باورهای ناکارآمد و یا کمک به تصمیم گیری بیمار در شرایط بحرانی.

در مسیر درمان بیمار در معرض محرک های دردناک و سخت قرار می گیرد؛ در واقع بیمار و درمانگر راه گریزی برای اجتناب از تجربهٔ دریافت های سخت گذشته ندارند. از این رو در این شرایط زنجیره ای از خاطرات سخت گذشته در فرایند انتقال به شکلی دیگر تجربه خواهد شد.

کیلینگمو (1) معتقد است بیمارانی که ترومای شدید تجربه کرده اند نیاز به تکنیک های تسهیل گر دارند تا یک صدای مثبت را درونی کنند.

 لووالد (2) (1960)، یکی از خبره ترین نظریه پردازان در این حوزه، معتقد است فرایند تغییر تنها از مسیر تکنیک اتفاق نمی افتد. او بر نیاز به درک ابژه ای جدید در رابطه درمانی تاکید ویژه ای دارد.

استریچی (3) نیز بر این باور است که ابژهٔ جدید توسط روانکاو در سوپرایگوی بیمار درونی شده تا سوپرایگو از حالتی خشن و مزاحم به ابزاری اکتشافی تغییر جهت دهد.

در واقع در حوزهٔ مجادلات اخیر در روانکاوی سه جریان درحال وقوع است: رنگ باختن تعبیر در مقابل تمرکز بر رابطه درمانی، تغییر جهت از بازسازی گذشته به تمرکز بر اینجا و اکنون و اهمیت تبادل و گفتگو در فضای درمانی.

روانکاوی در صدد آن است که از دو طریق به بیماران کمک کند: تغییر شبکه های تداعی معانی و تغییر الگوهای خودآگاه عواطف.

درمان به فرد کمک خواهد کرد تا فعالیت اتصال میان تداعی های بیمارگونه رنگ ببازند، تغییراتی ساختاری در فانتزی های تکراری رخ دهد و پیوندهای کاربردی با گذشته فرد تقویت گردند.

با همهٔ آنچه ذکر شد :

هیچ مسیر یگانه ای به منظور تغییر درمانی وجود ندارد. قواعد و تکنیک ها تنها برای بعضی افراد کاربرد دارد .تنوع در اهداف درمانی باید واضح باشد .ممکن است اهداف و اتفاقات در فرایند درمان با یکدیگر در تداخل باشند. می دانیم کدام تکنیک بهتر از بقیه عمل می کند؛ آن چه بر سر آن توافق داریم تلاش برای برقراری امنیت اتاق درمان برای بیمار و پایبندی به اصول اساسی است.

(1) Killingmo

(2) Leowald

(3) Strachey

 Reference: Gabbard, G. O., & Westen, D. (2003). Rethinking therapeutic action. Revista de Psiquiatria do Rio Grande do Sul, 25(2), 257-273

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *